- Minke Siesling
Ver(ge)scheiden Verjaardag
Vijf zijn ze geworden
mijn twee kleine
min(ke)i mensjes
Terugdenken is het
aan dat eerste
moment:
‘het zijn er twee’
aan hoe we
het niet konden geloven
maar alles
zo snel
in teken van hen stond
aan hoe het was
met twee in mijn buik
de één met hoofd
mooi naar beneden
de ander
dwars erop
Terugdenken ook
aan hoe het
me veranderde
Hoe trots
er nu is
en minder onvrede
met dat lijf
die dit zomaar
leek te doen
Hoe leuk het ook is
dit met hen te delen
Hoe ze vragen
naar dat verhaal
‘ik was eerst he mama
en een half jaar later
kwam Sil he?’
‘je wist het niet he mama
dat ik een jongen was?
Maar iedereen zag het direct, a ja,
ik kwam eerst met mijn poep!’
‘Sil mag het eerste stukje taart
hoor mama, want ik was ook al eerst geboren’
Hoe het ook altijd
een beetje
nostalgisch vedriet
brengt
Over de keuze
die wij
zo bewust
samen maakten
en zij die nooit,
bewust,
zullen weten
dat er
een samen was
Over hun
(evidente) gescheiden
verjaardags
leventje
Maar hun broer
die wel nog
verlangt naar wat was
en
Soms uit blijdschap,
soms uit verdriet,
zegt:
‘ik ben echt bijzonder
ik heb twee mama’s
die gescheiden zijn
en ook nog uit
twee andere landen komen
Moest je bruin zijn mama,
dan zou ik pas écht bijzonder zijn’
Maar dankbaarheid vooral
voor de mama
die ik dankzij
dat verdriet
kan zijn
Hoe de afstand
me leert
hen anders
liev(er) te zien
Dankjewel
lief,
onverwachts
tweedelig cadeau
Voor vijf jaar
van dubbele knuffels,
kussen en plezier
van dubbele
liefde en strijd
van dubbele
spiegels,
tranen en verdriet
onmacht en overgave
Maar vooral van
dubbele dankbaarheid,
zo veel
dubbele dankbaarheid