- Minke Siesling
Dansend naar ultieme liefde
Bijgewerkt: 6 aug 2019
Waar ik even hiervoor nog in het bos liep,
de regen mijn lijf en vooral hoofd rust bracht
ben ik nu,
zomaar ineens,
toeschouwer van de meest intieme (liefdes) dans
een baby choreograaf
een lichaam danseres
een hoofd het (soms kritische) publiek
een partner me(d)e danser
Ze beweegt,
sensueel, gracieus, ritmisch
Ze gaan in elkaar op
de choreograaf en de danseres
Verwelkomen
en nemen afscheid
tegelijkertijd
Haar collega danser wacht in de coulissen
tot zij vraagt te komen
Steunt haar,
dient haar,
eert haar
Laat haar toe
en moedigt haar aan om
(in de schijnwerpers)
te blijven staan
Verdwijnt als zij verder kan alleen
Heeft haar lief
streelt haar,
kust haar,
verzorgt haar.
Zij geniet,
ontvangt en beantwoordt
Helemaal op gaat ze
in deze dans van haar leven
beweegt in hoe ze aanvoelt
te mogen doen
Heel even opent ze haar ogen,
zich plots bewust van de kwetsbaarheid
hier alleen midden op het podium
Het publiek mompelt zachtjes:
kan ze het wel?
is ze zo goed als verteld werd?
hadden we wel moeten komen?
Zacht fluisteren wij,
trouwe toeschouwers, haar toe:
ga maar
doe maar
vertrouw
En dan,
als het publiek in haar hoofd kalmeert
en ze de aanwijzingen weer hoort
danst ze verder
steeds intenser
steeds krachtiger
tot iedereen lijkt te verdwijnen
en alleen zij nog bestaan
Een baringsdans
als een trance
wonderlijk mooi
intiem als de liefde
Waar plaats is voor toeschouwers
maar niet voor publiek
Ook deze dans
ging weer anders dan verwacht
Een voorstelling in twee delen,
een lange pauze
een plots en intens einde
of beter, een begin
Als toeschouwer is het de kunst
geen publiek te worden
En eigen twijfel of onrust
in haar hoofd te zaaien
en zo de choreografie te beïnvloeden
Ik aanschouw
van op afstand
in het kaarslicht
En mijn hart
vult zich, ontroert,
met liefde
en dankbaarheid
Welkom
kleine jongen,
dans jij maar verder
het leven in